yugioh gx ฉบับ 1

เนื้อเรื่อง

บทที่ 1

   บริเวณจัดงาน (หน้าหอ Blue)

“ดีใจจังที่ทุกๆคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ต้องเป็นเพราะโชคชะตานำทางแน่ๆเลย T^T”ฉันว่าไม่ไร้สาระหรอกนะ...แต่ที่โชคุงคิดว่าเกินไป

“นี่นายยังจะเชื่อเรื่องบ้าๆนั่นอีกหรือไง”

“เอาน่ามันโจเมะคุง โชคุงก็แค่ดีใจเองนะ”

“เทนโจอิงคุง...จิงด้วยนะ โทษทีนะโช”

“อืม” “สมกับเป็นน้องสาวของพี่ อ่อนโยนจิงๆ”

“คุณพี่จู่ๆอย่าโผล่มาข้างหลังสิคะ ตกใจหมด” “โทษทีนะอาสึกะ”

“อ้าวอยู่กันครบเลยนะ”

“โยฮัน เอ็ด เรียว โอไบรเอน เรย์จัง เคนซันคุง มิซาว่าคุงด้วย”

“ไง ไม่เจอกันนานเลยนะ สบายดีกันรึเปล่า”

“อืม ทุกคนสบายดี หืม โชคุง เคนซันคุง เป็นไรหรอ”

“ไม่อยู่...” ตอบซะพร้อมเลยนะ

“ใครหรอทั้ง 2 คน...”คุณพี่ ฉันและทุกๆคนจ้องมองด้วยความเป็นห่วง

“ไม่อยู่...ลูกพี่ไม่อยู่”โชคุงพูด้วยน้ำเสียงเศร้าๆแต่ฉันเองก็เข้าใจ รู้สึกเหมือนขาดบางสิ่งบางอย่างไปปราบใดที่หมอนั่นยังไม่ปรากฏตัว ฉันก็ต้องรู้สึกแบบนี้ไปตลอดเลยรึไง จูได

“เจ้าบ้านั่นต้องมาแล้วแน่ๆ คงอยากทำตัวเด่นเลยออกมาทีหลัง”

“เดี๋ยวมันโจเมะ” “มีไร มิซาว่า”

“อย่างนายถึงห้ามคงไม่ฟัง เพราะฉะนั้นเราจะไปด้วย”

“นั่นสิทุกคนเองก็คงเองอยากเจอกับจูไดเหมือนกัน เพราะงั้นไปด้วยกันหมดนั่นแหละ”

“ตกลงกันแล้ว ก็ไปเลยแล้วกัน”โชคุงพูดด้วยความดีใจ ผิดกับฉันที่ไม่กล้าแม้แต่จะเอยชื่อ

เวลาผ่านไป.....หัวใจของฉันมันเป็นอะไรกันแน่เต้นไม่หยุดเลย ทำไมล่ะ ทำไมถึงไม่หยุด เพราะอะไรจิงอยู่ที่จูไดมีเสน่ห์ที่จะดึงดูดคนรอบข้างแต่ว่ามันใช่แน่หรอ

“ถึงแล้วล่ะหอ Red ที่นี่มีสถิติสูงว่าจูไดอาจจะมาย้อนรอยความทรงจำของพวกเราอยู่ที่นี่ก็ได้ เพราะที่นี่จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดไม่ว่าจะเป็น 7 star แสงแห่งการทำลายล้าง ยูเบล และยังมีดาร์คเนสอีก เหตุการณ์ทั้งหมดคงจะสงบลงไม่ได้ถ้าไม่มีจูได ทุกคนเองก็คงจะคิดเหมือนกันสินนะ” แต่กลับไม่เจอแม้แต่เงา –o- “นี่ ใกล้เวลาเริ่มงานแล้วนะ” จะว่าไปใกล้ถึงเวลางานเริ่มแล้ว วันนี้จัดหน้าหอ Blue เวลา 6โมงเย็น

    งานวันนี้ฉันคิดว่าคงไม่มีอะไรมาก แต่กลับต้องมาใส่ชุดซานต้าในวันที่อากาศหนาวแบบนี้มันแย่จิงๆ ฉันก็ไม่ได้เกลียดหรอกนะแต่ว่าชุดมันหนาน้อยไปหน่อย แถมต้องใส่กระโป่งสั้น ฉันเองคงจะทนไม่ได้เหมือนพวกจุนโกะและรุ่นน้องคนอื่นเลยขอเปลี่ยนชุดแล้วไปร่วมงาน

     เวลา 18.00 น [บริเวณงาน]

   “คุณอาสึกะทำไมถึงเปลี่ยนชุดล่ะค่ะ ฉันว่าเหมาะกับคุณอาสึกะดีออก”จุนโกะเอยอย่างเสียดายขณะที่ฉันกำลังอบอุ่นกับของขวัญที่เพิ่งได้มาแต่ก็ไม่รู้ว่าใครให้รู้แค่ว่า ทำให้รู้สึกอบอุ่นและสบายใจอย่างประหลาด มันวางอยู่ในห้องของฉันที่ทางโรงเรียนเตรียมไว้ให้ ฉันเห็นมันตอนเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ทำให้ฉันดีใจได้

“คุณอาสึกะ ยิ้มอะไรคนเดียวหรอคะ -_-”

“เปล่า...ไม่มีอะไรหรอก”

“แต่น่าเสียนะค่ะที่คุณอาสึกะเปลี่ยนชุด ถ้าจูไดคุงเห็นคงจะตกหลุมรักไปแล้วแน่ๆเลยค่ะ”

“หมอนั่นคงไม่มาหรอก”

“มาค่ะ...เมื่อกี้เห็นเดินไปทางอาจารย์ใหญ่น่ะ แถมตอนนี้ในความคิดของฉันจูไดคงดีใจมากๆเลยล่ะค่ะที่ได้เจอคุณอาสึกะ แต่ว่าเย็นชากว่าตอนที่ได้เจอครั้งแรกซะอีก”

“เดี๋ยวฉันมานะ”

 จูไดนายมาที่นี่จิงๆงั้นหรอ ถ้าเป็นความจิงทุกๆคนคงดีใจน่าดู...แต่ว่าถ้ามันไม่เป็นความจิงล่ะ

   ตุบ !!!!! โอ้ยนี่มันจะอะไรกันนักหนาคนกำลังรีบอยู่แท้ๆ

“อาสึกะ!”

“จูได!”